و راستی آدم همیشه یه سایه داره! هر کسی فقط یه سایه. وقتی انقدر بیهویت شه که سایه اش گم شه؛ یعنی مرده. آره فقط یه روحه که سایه نداره. یه مرد سایه داره و اصل هم . یه زن سایه داره و اصل هم اما روح نع! و واسه همینم هست که اسم سایه فقط اسم خانمه. چون یه مرد هیچ وقت نمی تونه انقد مهم باشه که با رفتنش آدم بمیره و تبدیل به روح شه اما یه مرد بی زن همیشه درست مثل مرده هاست! آره! ما سایه ی مردِمونیم. و فقط ما! اگه یه روز گممون کنه نمی تونه جای سایه ی دوم بگرده اون روز روز مرگشه، حتی اگه اونقدر گرم زرق و برق زندگی باشه که متوجه مرگش نشه! "

خوب ... محمد جان، عزیز دلم، ایکاش می‌تونستم نظر تو رو هم بدونم. ایکاش می‌تونستم این کاغد پاره‌ها رو به در خونه تو هم بفرستم تا بدونم تو هم هستی. بدونم تو هم پابپای من با خاطرات مشترکمون همراه می‌شی. بدونم حرف دل بی صاحب منو می‌شنوی! بدونم واقعاً‌دارم برای یکی می‌نویسم ... چقدر خوب است آدم کسی را داشته باشد که برایش چیز بنویسد! 

یادته روزی رو که برات افطاری حلیم و آش خریدم و آوردم خونه‌ات و تو گفتی کمی آش دارم که همکارم برام آورده! گفتم کدوم همکارت؟ گفتی یک همکار خانم دارم که شوهرش دوست منه و برام گهگاهی غذا میاره! یادته شبهایی که تا ساعتها تلفنت مشغول بود و وقتی ازت می‌پرسیدم کی بود، تو در جواب من می‌گفتی همکارم بوده! می‌پرسیدم کدوم همکار؟ جواب: همون همکارم که با شوهرش دوست هستم. یکروز خنده‌ام گرفت: برای اینکه بفهمی که من کودن نیستم، بهت گفتم عزیزم، مگه تو همکارت رو در طول روز نمی‌بینی که شبها دو ساعت تلفنی باهاش صحبت می‌کنی؟ و مگه تو با شوهرش دوست نیستی؟ پس چرا هیچوقت با خود اون صحبت نمی‌کنی؟ این چطور شوهر و دوستیه که هیچ اعتراضی نمی‌کنه؟ مگه غیرت نداره؟ و تو می‌خندیدی و به نحوی سرگرمم می‌کردی! یادت هست روزی که برای تولدم می‌خواستی برنامه بذاری؟ ازت خواستم روز 4 شنبه قرار بذاریم، چون سه شنبه کلاس داشتم ولی تو گفتی 4 شنبه قراره با همکارم و شوهرش برم سینما!!! خدایی، خودت بودی از این جمله خنده‌ات نمی‌گرفت؟ در این جمله دروغین، اولاً این جمله نشون میده که همکارت از نظر ارتباطی جلوتر از شوهرش قرار داره، ثانیاً آدم معمولاً میگه: همون دوستم که زنش همکار منه! ثالثاً تولد من مهمتر بود یا سینما رفتن با دوست و همکاری که تا اینحد در زندگی تو حضور دارند و مسلماً‌ می‌تونن این عذر تو را براحتی بپذیرند! و در آخر این چه دوستی بود که تو با خانمش راحتتر بودی و تا صبح باهاش درد دل داشتی و تو را تا این اندازه در زندگی خود وارد کرده بود که سینما رفتن شبانه‌اش را هم با تو قسمت می‌کرد؟!!

خودت قضاوت کن ...! اما آیا یکبار به روی تو آوردم که عزیزم می‌دونم همکار بهانه است و اصلاً‌وجود خارجی نداره... می‌دونم که داری بهم دروغ می‌گی و می‌دونم که داری به دوستیمون خیانت می‌کنی؟

اما اگر یادت باشه، شب تولدم با ناراحتی از تو جدا شدم، و تو علتش رو خوب می‌دونستی... با اینحال حتی باز هیچ حرفی بهت نزدم! نه به این دلیل که می‌ترسیدم تو رو از دست بدم! نه به این دلیل که مایل بودم خودم رو فریب بدم، کما اینکه در خیلی از موارد اینکار رو کردم ...